Έπρεπε να αναγνωρίσει το παιδί του Πατέρα του και δικό του αδελφό

 Στο σημερινό Ευαγγέλιο του Ασώτου βλέπει ο πιστός δύο στάσεις διαμετρικά αντίθετες.

Ο Πατέρας του Ασώτου λησμονεί, αμνηστεύει, συγχωρεί.

Ο αδελφός του Ασώτου, θυμάται, υπολογίζει, κρίνει, επικρίνει, καταδικάζει.

Άλλη η λογική του Πατέρα, άλλη η λογική του αδελφού. Καθένας έχει τα επιχειρήματά του. Του Πατέρα θεμελιώνεται στην αγάπη. Του αδελφού στα στενά ανθρώπινα κριτήρια, στον εγωισμό.

Η σκληρότητα δεν έχει καμιά συμπόνια κανένα ελαφρυντικό, δεν γνωρίζει τι θα πει μεγαλοψυχία και αγάπη, γι’  αυτό και δεν μπορεί να συγχωρεί. Παρουσιάζεται ως  υπέρμαχος της δικαιοσύνης την στιγμή που την καταργεί. Φτάνει στο σημείο ο πρεσβύτερος γιός να καταδικάζει τον μετανοημένο αδελφό, αλλά και αυτόν τον φιλεύσπλαχνο Πατέρα του.

Με λόγια διακηρύττει την πιστότητα και την υπακοή στον Πατέρα: «Ουδέποτε εντολήν σου παρήλθον». Όμως αν ήταν πιστός και αγαπούσε αληθινά από καρδιάς τον Πατέρα, θα έπρεπε να τον μιμείται με πρώτο και καλύτερο την αγάπη.

Αλλά τότε θα έπρεπε να αναγνωρίσει το παιδί του Πατέρα του και δικό του αδελφό.

Πηγή:http://anastasiosk.blogspot.com