Θύμησες

 Ένα υπέροχο ταξίδι τελείωσε... ο δρόμος της γνώσης έχει μόνο σταθμούς και αφετηρίες. Τα ''βήματα'' της σκέψης μου, με οδηγούν σε εκείνα τα σκαλοπάτια, τα πρώτα που ανέβηκα, τα οποία κατέληγαν στην είσοδο μιας γαλάζιας ξύλινης πόρτας, που οδηγούσε σε μια ευρύχωρη αίθουσα ενός Δημοτικού Σχολείου, του πρώτου μου σταθμού, του οποίου οι θύμησες, ποτέ δε νικήθηκαν από το πέρασμα των χρόνων. Οι στιγμές αποκτούν ιδιαίτερη αξία, όταν μοιράζονται, όταν τα πρόσωπα των συνοδοιπόρων σου φωτίζονται από χαρά και αγάπη, την οποία εισπράττεις άνευ όρων! Τα συναισθήματά μου, σαν λάβα απλώνονται ολοένα και περισσότερο, έως ότου αγγίξουν εκείνα τα πρόσωπα, τα οποία με βοήθησαν να ανεβώ τα πρώτα μου σκαλοπάτια, τα πιο σημαντικά... Τα χρόνια πέρασαν, η αιωνιότητα τούς επισκέφτηκε, στρέφω το βλέμμα μου προς το μέρος της καρδιάς, δεν έφυγαν ποτέ!!!

    Κ.Λ