Στὸ πρόσωπο τοῦ κάθε «παράξενου καὶ δύστροπου καὶ ἄσχημου χαρακτήρα», κι ὄχι στοῦ συγκαταβατικοῦ, τοῦ ἐξυπηρετικοῦ καὶ μὲ καλὸ χαρακτήρα συνανθρώπου μας, βρίσκουμε τὴ δυνατότητα νὰ ὑπερβοῦμε τὸν ἑαυτό μας, νὰ τὸν θεραπεύσουμε ἀπὸ τὰ κρυμμένα ἐξογκώματα, νὰ ὡριμάσουμε πνευματικὰ καὶ νὰ ἔχουμε τὴν ἀνεπαίσθητη ἐμπειρία τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ στὴν καρδιά μας, δηλαδὴ τὴν πραγματικότητα τῆς ταπεινῆς ἁγιότητας.
Ἀγαθοκλέους Ἀνδρέας
πρωτ. Ἱ. Μητροπόλεως Κιτίου
Πηγή: https://agiazoni.gr
