«Ἄνθρωποι δύο ἀνέβησαν εἰς τό ἱερόν προσεύξασθαι»

 

«Ἄνθρωποι δύο ἀνέβησαν εἰς τό ἱερόν προσεύξασθαι». Μία καίρια περίοδος, πολύτιμη σέ ἀξία πνευματική, μία πορεία ἀνηφορική μέ πόθο γιά τή συνάντηση μέ τόν Χριστό ἀνοίγεται σήμερα λειτουργικά καί λατρευτικά μπροστά μας: Ἡ περίοδος τοῦ ἱεροῦ καί κατανυκτικοῦ Τριωδίου, ἡ ἀπαρχή τῆς ὁποίας σφραγίζεται ἀνεξίτηλα ἀπό τήν ἀνάγνωση τῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς κατά τή θεία Λειτουργία τῆς πρώτης Κυριακῆς. Αὐτή δέν εἶναι ἄλλη ἀπό τήν παραβολική ἐκείνη διήγηση «τοῦ Τελώνου καί τοῦ Φαρισαίου» ἀπό τόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό. Συμβολικότατα παιανίζει γιά τήν εἴσοδό μας στήν Ἁγία καί Μεγάλη Τεσσαρακοστή καί γιά τήν πορεία πρός τό Πάσχα καί τήν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας. Ἡ ἀρχική φράση τῆς σημερινῆς παραβολῆς, ὅτι δηλαδή δύο ἄνθρωποι, ὁ ἕνας Φαρισαῖος καί ὁ ἄλλος Τελώνης, ἀνέβηκαν στόν Ναό γιά νά προσευχηθοῦν, μέ τρόπο λακωνικό καί εὐσύνοπτο δηλώνει αὐθεντικές ἀλήθειες γιά τόν ἄνθρωπο καί τήν ἀναζήτηση τοῦ Θεοῦ ἐντός του. Ἄς διδαχθοῦ - με ὅμως λίγο ἀπό τήν πρώτη πρόταση τῆς σημερινῆς ἱερῆς ἀνάγνωσης. «Δύο ἄνθρωποι»· ὅλοι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ εἴμαστε ἀκριβῶς τό ἴδιο, πλασμένοι γιά τή σωτηρία, «θεοί κεκελευσμένοι», κατά τόν λόγο τοῦ Μεγάλου Ἀθανασίου. Κατορθώματα προσωπικά εἶναι μόνο οἱ ἁμαρτίες μας, ἐνῶ ὅλες οἱ ἀρετές καί τά ἀγαθά χαρίσματά μας εἶναι δῶρα τοῦ Θεοῦ.

ΦΩΝΗ ΚΥΡΙΟΥ

ETOΣ 70όν 13 Φεβρουαρίου 2022 APIΘ. ΦΥΛ. 7 (3585)

Τό θαῦμα στήν Ἐκκλησία

 Καμία ἴαση ἀπό σωματική καί πνευματική ἀσθένεια, καμία ἀποκατάσταση στή λαβωμένη ὑγεία τοῦ ἀνθρώπου, ἀκόμη καί ἡ ἴδια ἡ ἀνάσταση ἑνός νεκροῦ δέν ἀποτελεῖ θαῦμα γιά τήν Ἐκκλησία ὅσο ἡ μετάνοια, ἡ ἀλλαγή δηλαδή τοῦ προσανατολισμοῦ μας, τῆς σκέψης, τοῦ νοῦ μας, ὁ ἀναβαπτισμός τους στό γλυκύ ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι χθές καί σήμερα ὁ αὐτός καί παραμένει «ἀναλλοιώτως» ἡ ὁδός, ἡ θεια καί ἡ ζωή. Ἡ μετάνοια ἀποτελεῖ χαρά γιά τούς ἁγίους ἀγγέλους, πανηγύρι γιά τόν οὐρανό, θρῆνο καί ὀδυρμό γιά τούς δαίμονες. Μέ ἄγχος καί ἀγωνία, μέ ἀμφιβολίες καί ἀπορίες, μέ φόβο στίς καρδιές μας γιά ὅσα ἐκεῖνος μέλλει νά μᾶς φανερώσει, βηματίζουμε δειλά στόν νέο χρόνο πού ἀνοίγεται μπροστά μας. Εἶναι, ἄραγε, αὐτά τά αἰσθήματα πού ἁρμόζουν στίς καρδιές ὅσων πιστεύουν στό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ καί ἀκοῦνε μέ συνέπεια τό κάλεσμα τοῦ τιμίου Προδρόμου; Μόνο ἔλλειψη ἐμπιστοσύνης στόν Θεό, περί τῆς πατρικῆς πρόνοιας γιά τό ὁποῖο μιλάει ὁ Παῦλος κραυγάζοντας μέ στεντόρεια φωνή, μπορεῖ νά ἐπιτρέψει νά καλλιεργοῦνται καί νά φύονται τέτοια ζιζάνια στό χωράφι τῆς καρδιᾶς μας. «Μά…», θά ποῦμε, «...τό διαδίκτυο, ὁ γέροντας, ἡ γερόντισσα»… Ὁ μέγιστος Πρόδρομος μᾶς ἀπαντᾶ ταπεινούμενος καί μᾶς καλεῖ νά ἐπιστρέψουμε στόν Χριστό πού εἶναι ἡ τελεία ἀγάπη, ἡ ὁποία «ἔξω βάλλει τόν φόβον». Δέν μποροῦμε νά προβλέψουμε τούς ἀνέμους, τίς καταιγίδες, τά ἀκραῖα καιρικά φαινόμενα πού θά φέρει ὁ νέος χρόνος, μποροῦμε ὅμως μέ ἔνδυμα τή μετάνοια καί πανωφόρι τήν ἀγάπη καί τήν πίστη μας στόν Χριστό νά ξεκινήσουμε τήν πορεία, βέβαιοι ὅτι «εἰ ὁ Θεός μεθ’ ἡμῶν, οὐδείς καθ’ ἡμῶν».

Ἀρχιμ. Ἄ. Ἀ

Φωνή  Κυρίου

ETOΣ 70όν   2 ᾽Ιανουαρίου 2022 APIΘ. ΦΥΛ. 1 (3579)