«Η δεισιδαιμονία είναι
παράλογος φόβος του Θεού. Είναι το άκρο, ενώ η ευσέβεια είναι η μέση οδός. Ο
δεισιδαίμονας έχει συνείδηση τρομοκρατημένη, επειδή δεν την έχει αναπτύξει
πνευματικά. Κι έτσι, φοβάται το θείο, αλλά ο φόβος του αυτός δεν έχει καμία σχέση
με τον σεβασμό. Ο δεισιδαίμονας έχει δημιουργήσει στρεβλή εικόνα για τα
χαρακτηριστικά του Θεού και πιστεύει για τον θεό ανεπίτρεπτα πράγματα… Έχει νου
σκοτισμένο και σκέψη συγκεχυμένη… Ο δεισιδαίμονας φοβάται εκεί που δεν υπάρχει
φόβος, και ταράζεται εκεί που θα’ πρεπε να βρίσκει τη γαλήνη. Ο δεισιδαίμονας
βλέπει παντού τη δύναμη των σκοτεινών δυνάμεων και τους αποδίδει μεγαλύτερη
δύναμη απ’ ό,τι στο Θεό. Ο δεισιδαίμονας είναι ηθικώς ανελεύθερος και
διανοητικά πάμπτωχος. Πάσχει από σύνδρομο θρησκευτικής καταδίωξης και είναι
ψυχικά άρρωστος. Ο δεισιδαίμονας είναι άνθρωπος δυστυχισμένος και ζει ζωή
άθλια».
Άγιος Νεκτάριος
