Ἡ ὀρθόδοξη πίστη

 Ἡ ὀρθόδοξη πίστη Ἡ πίστη μας ἐκκινεῖται ἀπό τήν ἀποδοχή τῆς ἐν Χριστῷ φανερώσεως τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ στόν κόσμο καί ὁλοκληρώνεται στήν κατόπιν πνευματικῆς προσπάθειας προσωπική συνάντηση καί μυστηριακή ἐντός τῆς Ἐκκλησίας ἕνωση τοῦ κατ’ εἰκόνα καί καθ’ ὁμοίωσιν Θεοῦ πλασθέντος ἀνθρώπου μέ τόν Χριστό. Σέ μία συνάντηση καί ἕνωση ἡ ὁποία ἐντοπίζεται στά ἔργα, τά ἔργα τῆς πίστεως, διότι χωρίς ἔργα ἡ πίστη εἶναι νεκρή καί τό ἀντίθετο, τά ἔργα δίχως τήν πίστη εἶναι τύπος δίχως οὐσία, πομπώδεις ἐνέργειες μέ ἄλλα κίνητρα καί στόχους, συνήθως τήν προσωπική καταξίωση καί προβολή, στερημένα τῆς ἀγάπης στόν πλησίον. Ἡ ὀρθόδοξη πίστη μᾶς ὁδηγεῖ στήν προσευχή γιά τούς ἄλλους, στό νά μοιραζόμαστε, νά χαιρόμαστε στήν χαρά τοῦ ἄλλου, νά λυπούμαστε στήν λύπη του, νά σκεπτόμαστε τόν αἰώνιο προορισμό μας, νά μάθουμε νά ὑπομένουμε, νά ἐλπίζουμε, νά ἐγκρατευόμαστε καί νά χαιρόμαστε τήν ἁπλότητα καί τήν λιτότητα

                                                                                                                      † Ὁ Φ. Ἀ.

Ἡ «ΦΩΝΗ ΚΥΡΙΟΥ» 

ETOΣ 72ον 11 Αὐγούστου 2024 APIΘ. ΦΥΛ. 32 (3715)

Ένα θαύμα γίνεται μόνο όταν πιστεύουμε ότι ο νόμος βασίζεται στην αγάπη του Θεού και όχι στη δύναμή Του

Το θαύμα δεν είναι παραβίαση των νόμων που διέπουν μεταπτωτικά τον κόσμο, αλλά είναι επάνοδος της κυριαρχικής επικράτησης των νόμων της Βασιλείας του Θεού. 

Ένα θαύμα γίνεται μόνο όταν πιστεύουμε ότι ο νόμος βασίζεται στην αγάπη του Θεού και όχι στη δύναμή Του. Μπορεί να πιστεύουμε πως ο Θεός είναι Παντοδύναμος αλλά να μην πιστεύουμε στον Πρόνοιά Του και τότε το θαύμα δεν μπορεί να γίνει.

 Διαφορετικά θα έπρεπε ο Θεός να επιβάλει δια της βίας την Θέλησή Του. Αυτό όμως δεν το κάνει. Γιατί το πιο βασικό και ευαίσθητο σημείο στις σχέσεις Του με τον κόσμο, παρά την πτώση του ανθρώπου, είναι ότι σέβεται απόλυτα την ανθρώπινη ελευθερία και τα ανθρώπινα δικαιώματα. 
Όταν λέμε στο Θεό: ''Πιστεύω, γι’ αυτό ζητάω τη βοήθειά Σου'', είναι σαν να του λέμε: ''Πιστεύω, πως είσαι πρόθυμος να με εισακούσεις, ότι έχεις αγάπη και ότι ενδιαφέρεσαι για το κάθε γεγονός της ζωής μου''. 
Όταν έτσι καταθέτουμε την αδύνατη πίστη μας, τότε δημιουργούμε σωστή κοινωνία με το Θεό και δίνουμε τη δυνατότητα να γίνει το θαύμα.

Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom

Πηγή:https://anastasiosk.blogspot.com

Ὁ φθονερός ἄνθρωπος

 Ὁ ἄνθρωπος πού φθονεῖ ἐξετάζει συνήθως τήν ζωή τῶν συνανθρώπων του καί ἐπιδιώκει τήν σύγκριση τῆς ζωῆς του μέ τήν δική τους ζωή. Ὅταν διαπιστώσει ὅτι ὁ ἀδελφός του ὑπερέχει, τότε ἀφήνει νά ἐκδηλωθεῖ τό φοβερό πάθος τοῦ φθόνου. Καί συνήθως ἡ πρώτη ἐκδήλωση εἶναι ἡ κατήφεια, ἡ στεναχώρια καί ἡ ἀθυμία. Ἀκόμη καί τά ὑπάρχοντα ὑλικά ἀγαθά γίνονται αἰτία τῆς στεναχώριας. Γι᾿ αὐτό ὁ φθονερός δέν διαφέρει ἀπό ἕναν γυμνό ἄνθρωπο πού πληγώνεται ἀπό ὅλους. Καί αὐτή ἡ πληγή εἶναι πολύ βαθιά. Κατέρχεται στήν καρδιά. Ὁ φθονερός εἶναι συνήθως πολυόμματος. Προσέχει ἐπιμελῶς νά βρίσκει πάντοτε αἰτίες γιά νά κατηγορεῖ. Παρατηρεῖ τόν ἄλλο πῶς θά μιλήσει, πῶς θά συμπεριφερθεῖ. Ἔτσι πίσω ἀπό τήν φιλοκατάκριση κρύβεται ἐπιμελῶς τό πάθος τοῦ φθόνου.

                                                                                                                                                  † Ὁ Φ. Ἀ.

                                                                       Ἡ «ΦΩΝΗ ΚΥΡΙΟΥ» 

                                             ETOΣ 72oν 4 Aὐγούστου 2024 APIΘ. ΦΥΛ. 31 (3714)