Ὁ Τελώνης καὶ ὁ Φαρισαῖος Anthony Bloom Metropolitan of Sourozh (1914- 2003)

 Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Στὸ ταξίδι μας πρὸς τὴν Τεσσαρακοστὴ καὶ τὸ Πάσχα, συναντοῦμε ἕναν ἀριθμὸ παραβολῶν ποὺ πρέπει νὰ μᾶς προετοιμάσουν στὸ ταξίδι μας. Καὶ ἡ σημερινὴ παραβολὴ μᾶς μιλάει γιὰ τὸν Τελώνη καὶ τὸν Φαρισαῖο.

Ὁ Τελώνης εἰσῆλθε στὴν ἐκκλησία γνωρίζοντας ὅτι δὲν ἔχει δικαίωμα νὰ βρίσκεται ἐκεῖ. Μὲ ποιὰ ἔννοια; Ἡ ἐκκλησία εἶναι ἕνα μικρὸ μέρος στὴ γῆ ποὺ εἶναι ὁλοκληρωτικὰ ἀφιερωμένο στὸν Θεό, ποὺ ἀνήκει στὸν Θεὸ, ἐκεῖ ὅπου ἔχει δικαίωμα νὰ ζεῖ, ἐκεῖ ὅπου ἐρχόμαστε νὰ συναντήσουμε Αὐτὸν καὶ κανέναν ἄλλο. Ὦ, φυσικὰ, ὅλους τοὺς ἄλλους, ἀλλὰ μαζί μ’ Ἐκεῖνον. Καὶ ὁ Τελώνης στάθηκε στὴν πόρτα γνωρίζοντας ὅτι εἶναι ἕνας ξένος καὶ ὅτι ἡ μόνη του ἐλπίδα βρισκόταν στὸ γεγονὸς ὅτι ὁ Θεὸς ἀγαπᾶ. Εἶχε πεῖ στὴν Παλαιὰ Διαθήκη, « Παιδί μου, δῶσε μου τὴν καρδιά σου – ὅλα τὰ ὑπόλοιπα εἶναι δικά μου».

Ἔτσι μποροῦμε νὰ ἔλθουμε καὶ νὰ προσφέρουμε τὴν καρδιά μας στὸν Θεὸ καὶ μόνο τότε μποροῦμε νὰ βαδίσουμε σ’ αὐτὸν τὸν ἱερὸ τόπο.

Ὁ Φαρισαῖος ζοῦσε σύμφωνα μὲ τοὺς κανόνες· σκέφτηκε, ἔνοιωσε ὅτι ἔκανε τὸ κάθε τι ποὺ περίμεναν ἀπὸ αὐτὸν σύμφωνα μὲ τὸν νόμο, εἶχε δικαιώματα ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ· εἶχε δικαίωμα νὰ βρίσκεται στὸ βασίλειο τοῦ Θεοῦ, ἦταν ἕνας ἀπὸ τὸν δικὸ Του λαό. Καὶ γι’ αὐτὸ, κοιτάζοντας γύρω του, μποροῦσε νὰ συγκρίνει τὸν ἑαυτό του μὲ ἄλλους ποὺ δὲν ἄξιζαν στὰ μάτια του τὸ ἴδιο μ’ ἐκεῖνον.

Ἄς προβληματιστοῦμε σχετικὰ μὲ τοὺς ἑαυτοὺς μας· ὅταν ἐρχόμαστε στὴν ἐκκλησία, συνειδητοποιοῦμε ὅτι εἶναι ἕνα βασίλειο ὅπου μποροῦμε νὰ εἰσέλθοῦμε μόνο ἄν ἡ καρδιὰ μας ἔχει δοθεῖ στὸν Θεό, καὶ μόνο ἄν ἡ καρδιὰ μας ἔχει γίνει ὁ τόπος κατοικίας Του; Καὶ ἐπίσης ἄν ἔχουμε προσπαθήσει, ἐντούτοις σκληρά, τίμια νὰ ζήσουμε σύμφωνα μὲ τὸ Εὐαγγέλιο, μποροῦμε νὰ ποῦμε ὅτι «ἀξίζω», μπορῶ νὰ πῶ «ἔχω δικαίωμα νὰ εἶμαι ἐδῶ»; Ὄχι, μόνο ἡ ἀγάπη μπορεῖ νὰ μᾶς δώσει τὸ δικαίωμα· μοναχὰ ἡ ἀμοιβαία ἀγάπη καὶ ἡ ἀγάπη μας πρὸς τὸν Θεὸ μπορεῖ νὰ μᾶς ἐπιτρέψουν νὰ εἰσέλθουμε σὲ τοῦτο τὸ ἱερὸ βασίλειο. Καὶ ὅταν ἐρχόμαστε στὴν ἐκκλησία, ἄς σταματήσουμε γιὰ ἔνα λεπτὸ στὴν πόρτα, καὶ ἄς σκεφτοῦμε, «Τοῦτο τὸ βασίλειο εἶναι ἱερό, εἶναι ὁ ἱερὸς τόπος τοῦ Θεοῦ· ἄς εἰσέλθω μὲ ὅλη μου τὴν καρδιὰ· «ἄς στραφοῦμε στὸν Θεό καὶ ἄς ποῦμε. «Κύριε, Εἶμαι ἀνάξιος, καὶ ὅμως ἔχω ἀγαπηθεῖ ἀπὸ ἐσένα· εἶμαι μολυσμένος, καὶ ὅμως μπορῶ νὰ ἀγαπῶ ἐσένα, Ὦ Κύριε, καὶ τοὺς ἀνθρώπους γύρω μου. Μὲ ἀτέλειες, ὅμως εἶναι τὸ μόνο ἔδαφος ὅπου μπορῶ νὰ σταθῶ ἐδῶ».

Ἀμήν.

Πηγή:https://agiazoni.gr

Μετάνοια καί συντριβή

 Ὅλοι μας, ἀδελφοί, κρύβουμε μέσα μας τούς δύο τύπους τοῦ σημερινοῦ εὐαγγελικοῦ ἀναγνώσματος. Καί τόν ἐγωιστή-ὑποκριτή, ἀλλά καί τόν ἅρπαγα-ἄδικο. Ἀπ’ ὅτι φαίνεται, πιό εὔκολα μετανοεῖ ὁ ἅρπαγας-ἄδικος, ὅπως εἶναι ὁ τελώνης. Ὅμως, καί στούς δύο χρειάζεται μετάνοια καί συντριβή. Ἡ μετάνοια μᾶς σώζει καί μᾶς ἐπαναφέρει στή λογική μας, δηλαδή στή φυσική κατάσταση τῆς ψυχῆς, πού ζητᾶ τόν Χριστό. Ἡ μετάνοια εἶναι αὐτή πού καθιστᾶ τόν ἄνθρωπο χαριτωμένο, κοινωνικό, τίμιο, ἐνάρετο· δηλαδή ἀληθινό ἄνθρωπο. 

Ἀρχιμ. Ε. Λ.

                 Απόσπασμα από το φύλλο της «ΦΩΝΗΣ ΚΥΡΙΟΥ»

                    ( Έτος 72ον, 25/2/2024, αριθ. φυλ. 8 (3691)

Να μην είμαστε μόνο στα χαρτιά Χριστιανοί

 Η παρουσία των Χριστιανών είναι σήμερα ομολογία πίστεως. Αρκεί όμως να πιστεύουμε σωστά και δυνατά, να μιλά η ζωή μας. Να μην είμαστε μόνο στα χαρτιά Χριστιανοί, αλλά και στην πράξη. Να είναι η ζωή μας πράγματι ορθόδοξη.

                                                  Όσιος  Παΐσιος ο Αγιορείτης

Όπως τα δίχτυα πιάνουν παντός είδους ψάρια,

 

Η Εκκλησία είναι η Σαγήνη, την οποία ρίχνει ο μεγάλος Ψαράς στην ανθρωποθάλασσα του κόσμου. Και όπως τα δίχτυα πιάνουν παντός είδους ψάρια, έτσι και η Εκκλησία. Όταν λοιπόν στους κόλπους της συναντούμε το ανθρώπινο στοιχείο με τις αδυναμίες του, ας μη σκανδαλιζόμαστε.

                                                        Γέροντας Θεόφιλος Ζησόπουλος

Πρέπει να γίνεις «βουλευτής» του Θεού, όχι «βολευτής» του εαυτού σου

 Για να περάσεις στη Βουλή του Θεού, πρέπει να γίνεις «βουλευτής» του Θεού, όχι «βολευτής» του εαυτού σου. Η τύχη του κόσμου κρέμεται από τα χέρια μερικών, αλλά ο Θεός κρατά φρένο. Χρειάζεται να κάνουμε πολλή προσευχή με πόνο, για να βάλει ο Θεός το χέρι Του.

                                         

 Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

Η φωτογραφία της ημέρας

 

Η αλήθεια

 

Η αλήθεια, εάν δεν είναι ο Χριστός, δεν μου χρειάζεται, είναι μόνο μία κόλαση. Το ίδιο κόλαση είναι και η δικαιοσύνη και  η αγάπη και το αγαθό και η ευτυχία · και αυτός ο Θεός, εάν δεν είναι ο Χριστός, είναι κόλαση.  

 Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς

Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΧΑΡΑ - Ὅπου Χριστός, ἐκεῖ χαρά ἀληθινή

 –Γέροντα, μερικές φορές δέν μπορῶ νά χαρῶ, καί τότε σκέφτομαι μήπως ἡ χαρά δέν εἶναι γιά μένα.

 –Τί λές; Δέν εἶναι ἡ χαρά γιά σένα; Καί γιά ποιόν εἶναι; Γιά τό ταγκαλάκι; Χαμένο τὄχεις; Γιά τόν ἄνθρωπο εἶναι ἡ χαρά. Ὁ Θεός δέν ἔδωσε λύπη· ἔδωσε μόνο χαρά.

 –Γιατί ὅμως, Γέροντα, δέν ἔχω πάντοτε μέσα μου χαρά;

 –Ὅταν ὁ νοῦς σου δέν εἶναι στόν Θεό, πῶς θά νιώσεις τή χαρά τοῦ Θεοῦ; Ἐσύ ξεχνᾶς τόν Χριστό καί ὁ νοῦς σου γυρίζει συνέχεια στίς δουλειές καί στίς μηχανές, καί ἔτσι σταματάει ἡ πνευματική σου μηχανή. Βάλε λοιπόν μπρός τήν εὐχή καί τή σιγανή ψαλμωδία, καί μετά θά τρέχεις καί θά γυρίζεις σάν σβούρα γύρω ἀπό τόν Χριστό. Μόνον κοντά στόν Χριστό βρίσκει κανείς τήν πραγματική, τή γνήσια χαρά, γιατί μόνον ὁ Χριστός δίνει χαρά καί παρηγοριά πραγματική. Ὅπου Χριστός, ἐκεῖ χαρά ἀληθινή καί ἀγαλλίαση παραδεισένια. Ὅσοι εἶναι μακριά ἀπό τόν Χριστό, δέν ἔχουν πραγματική χαρά. Μπορεῖ νά κάνουν ὄνειρα: «θά φτιάξω αὐτό, θά φτιάξω τό ἄλλο, θά πάω ἐδῶ, θά πάω ἐκεῖ», μπορεῖ νά ἀπολαμβάνουν τιμές ἤ νά τρέχουν στίς διασκε - δάσεις καί νά χαίρονται, ἀλλά ἡ χαρά πού νιώθουν δέν εἶναι δυνατόν νά γεμίσει τήν ψυχή τους. Αὐτή ἡ χαρά εἶναι ὑλική, κοσμική χαρά, ἀλλά ἀπό ὑλικές χαρές δέν γεμίζει ἡ ψυχή, καί ὁ ἄνθρωπος μένει μ’ ἕνα κενό στήν καρδιά του. Εἶδες τί λέει ὁ Σολομών; «Ἔχτισα σπίτια, φύτεψα ἀμπέλια, ἔκανα κήπους, μάζεψα χρυσάφι, ἀπέκτησα ὅ,τι πόθησε ἡ καρδιά μου, ἀλλά στό τέλος κατάλαβα ὅτι ὅλα αὐτά εἶναι μάταια». Ἡ κοσμική χαρά δίνει κάτι τό πρόσκαιρο, κάτι γιά ἐκείνη τή στιγμή, δέν δίνει αὐτό πού δίνει ἡ πνευματική χαρά. Ἡ πνευματική χαρά εἶναι ζωή παραδεισένια. Ὅσοι πέρασαν πρῶτα ἀπό τή Σταύρωση καί ἀναστήθηκαν πνευματικά, ζοῦν τήν πασχαλινή χαρά. «Πάσχα, Κυρίου Πάσχα»! Καί μετά ἔρχεται ἡ Πεντηκοστή!... Καί ὅταν φθάσουν πιά στήν Πεντηκοστή καί δεχθοῦν τήν πύρινη γλῶσσα, τό Ἅγιο Πνεῦμα, τότε ὅλα τελειώνουν... 

–Γέροντα, πέστε μας κάτι γιά τίς οὐράνιες χαρές. 

– Καί σ’ αὐτήν τή ζωή ὑπάρχουν οὐράνιες χαρές καί ἡδονές καί ἀναρωτιέται κανείς ἄν στήν ἄλλη ζωή ὑπάρχει κάτι ἀνώτερο ἀπό αὐτό πού ὑπάρχει ἐδῶ. Αὐτές οἱ χαρές δέν ἐκφράζονται, μόνο βιώνονται. 

–Γέροντα, πῶς μπορεῖς νά φθάσεις σ’ αὐτήν τήν κατάσταση;

 –Γιά νά ἔρθεις στήν κατάσταση πού νά μήν μπορεῖς νά χωρέσεις τή χαρά οὔτε νά τήν ἐκφράσεις, χρειάζεται νά προσέξεις τρία πράγματα: Νά κινῆσαι ἁπλά, νά μήν ἀσχολῆσαι μέ τούς ἄλλους, νά λές τήν εὐχή. Ἄν κάνεις αὐτά, θά ἔρθει ὥρα πού θά νιώθεις τόση χαρά πού θά μοῦ λές: «Παππούλη μου, παλάβωσα! Μήπως δέν εἶμαι καλά; Τί εἶναι αὐτό πού νιώθω;». Τέτοια παλαβή χαρά θά ἔχεις!... 

(Ἀπό τό βιβλίο τῆς Ἀποστολικῆς Διακονίας, ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ ΣΥΜΒΟΥΛΩΝ ΑΓΙΟΥ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, ὑπό ἔκδοση)

Πηγή: https://apostoliki-diakonia.gr

Ο μεγαλύτερος αγώνας των Αγίων

 

Πηγή:https://arpati.blogspot.com

Μέ τή μετάνοια ἐρχόμαστε στό φῶς

  Πῶς μποροῦμε νά ἀλλάξουμε αὐτήν τήν κατάσταση; Μᾶς τό λέει σήμερα ὁ Κύριος μέ τό «Μετανοεῖτε, διότι πλησίασε ἡ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν». Μετάνοια δέν εἶναι ἕνα αἴσθημα ἐνοχῆς ἤ ἡ θλίψη γιά τήν ἁμαρτία. Μετάνοια εἶναι ἀλλαγή τοῦ νοῦ, μεταμόρφωση τῆς ὅρασής μας. Εἶναι ἕνας νέος τρόπος νά δοῦμε τόν ἑαυτό μας, τούς ἄλλους καί τόν Θεό. Εἶναι ἐπανατοποθέτηση τοῦ κέντρου τῆς ζωῆς μας στόν Χριστό. Μετάνοια σημαίνει νά ἀνοίξουμε τά μάτια μας στή θεϊκή ἀκτινοβολία, πού ὁδηγεῖ στήν αἰωνιότητα. Μετάνοια σημαίνει, τέλος, ὅτι ἀναγνωρίζουμε τό καλό καί τό κακό, τήν ἀγάπη καί τό μῖσος καί ἐπιλέγουμε καί πιστεύουμε στήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ. Μόνο τότε θά γεμίσει φῶς ἡ ζωή μας, χαρά ἡ καρδιά μας καί εὐτυχία ὁ κόσμος μας.

 Ἀρχιμ. Ε. Λ.

Πηγή:https://apostoliki-diakonia.gr/gr_main/fk/2024/02_2024(3685).pdf

Ἡ κατάχρηση τῆς ἐλευθερίας

«Ἡ ἐλευθερία εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν ἄνθρωπο, ἀλλά δέν πρέπει νά γίνεται κα - τάχρησή της. Οἱ οἰκολόγοι ζητοῦσαν ν’ ἀφήσουμε ἐλεύθερα τά λιοντάρια ἀπ’ τό ζωολογικό κῆπο», εἶπε ὁ Γέροντας ἀστειευόμενος, σέ ὁρισμένους πού ὑποστήριζαν τήν πλήρη ἐλευθερία. «Ἔμαθα, ὅμως, ὅτι ἄφησαν ἐλεύθερα τά λιοντάρια καί τούς πρώτους πού ἔφαγαν ἦταν οἱ οἰκολόγοι...».

 (Ἀπό τό βιβλίο τῆς Ἀποστολικῆς Διακονίας ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ ΣΥΜΒΟΥΛΩΝ ΑΓΙΟΥ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, ὑπό ἔκδοση)

Πηγή: https://apostoliki-diakonia.gr